رویای بنفش

بـــودنــت هـم مــرا بــاز نمــی گــرداند . . .

آنـچـه نبـــایــد

اتــفــاق افـتــاد. . .

مــن دیگــر . . .

تــــَن داده ام . . .

بـــه تنــهـ ــایـــی 

حالـــــــا حَرفـــــــهايمان بِمـــــــاند برای بَعد؛
.
دلخوری هـــــــامـــــــان،
.
دِلـــــــتنگی هـــــــامـــــــان،
.
و تمـــــــام اشکـــــــهای مـن

فَقط بِگو
. .
.
.
.
.
.
.
با او چِـــــــگونـــــــهِ ميگُـــــــذرد؟

کــِــــه با مَـن نِمی گذشت

کلافه ام...

اندازه غربت زنی که

دلش بغل کردن بچّه اش را میخواهد،

امّــــــــــــــــــــا دســــــــــت نــــــــــــــــــدارد...

خوب هم که باشى ازبس بدى ديده اند.

خوبى هايت را باور نمى کنند.

نفرين به شهرى که غريبه ها اشناترند..