اگر خیال داری دوستم بداری ...
همینک دوستم بدار...
اکنون که زنده ام...
...
صبر نکن تا بمیرم...
بدان که آنوقت هرگز صدایت به گوشم نخواهد رسید...
و مجبور میشوی حرفهای ناگفته قلب ساده ات را در فراسوی
یک مشت خاکستر سرد پنهان کنی ...
پس اگر ذره ای عشق من در دلت جا دارد...
اگر دوستم داری...
بگذار زنده بمانم...
آدمهــــــا می آینــــــــد و با لجاجــــــت می گویند:
بی احـــــاس نبـــــاش!
با تمـــــــام وجـــــود عاشقــــــت می کنـــــند و میرونـــــــد.....!
...
وقت رفتن میگویــــــــــند:احساســــــاتی نشــــــو.....
کمـــــــی منطقــــی بـــاش...! —